یا رب سببی ساز که یارم به سلامت
باز آید و برهاندم از بند ملامت
امروز که در دست تو ام مرحمتی کن
فردا که شوم خاک چه سود اشک ملامت
ای آنکه بتقریر و بیان دم زنی از عشق
ما با تو نداریم سخن خیرو سلامت
خاک ره آن یار سفر کرده یبارید
تا چشم جهان بین کنمش جای اقامت
فریاد که از شش جهتم راه ببستند
آن خال وخط وزاف ورخ وعارض وقامت
سال نو مبارک
فقط همین !
حرفهای من و جای خالی تو
حقیقت
دروغی بود که رفتنت
قصیده ای ساخت
برای من هیچ کس
آن دوبیت
آن فضای آبی
روسری-سنجاقک موی تو
لبخندت و نگاهت
وهرچه ورق میزنم
روزنامه ای
را
ندیدم حتی نشانی از تو باشد
ودر خانه کوچکمان مگر چقدر دل جا می گفت
تا تو آنجا باشی
من خویش را فراموش کرده ام
اما خدا را نه
من وتو همه خویش خدایم
چقدر مو سفیدی چقدر زیر بار زندگی ماند ای
مرا ببخش گاهی
دلت را میشکستم.
این شعر فقط یکی از اون هزار شعر اون مرحومه اگه دفترشو ببینین.............
روحت شاد.
آنکه دائم هوس سوختن ما می کرد
کاش می آمدو از دور تماشا می کرد
مرحوم سیروس
سیروس هم از این دنیا رفت..........
منتظر شعرای سیروس باشید...................